In het jaar 2009 heb ik een motorongeluk gehad. Toen ik mijn ogen opende was er een menigte om mij heen. Ik mocht niet bewegen van de politie en de ambulancebroeders. Vervolgens ben ik met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd.
De huid van mijn arm is volledig beschadigd, ook had ik verwondingen aan mijn gelaat. Na meerdere malen het ziekenhuis te hebben bezocht, hebben de artsen plastische chirurgie toegepast. Ook had ik last van mijn voet/ been, maar uit onderzoek is bleek dat het niks mankeerde. Na 10-12 uur onder dokterscontrole te hebben gestaan, zijn de artsen tot oordeel gekomen dat er geen behandeling nodig is. Om deze reden ben ik naar huis gegaan.
Ik was echter van mening dat er wel iets mankeerde, maar na veel aandringen bleven zij van mening dat ik gewoon naar huis kan gaan. Een dag later, rond de middag uren, kreeg ik een telefoontje van de arts die mij vertelde dat ik niet mag staan. Uit nader onderzoek is naar voren gekomen dat mijn voet/ been wel is gebroken. Uit de vorige onderzoeken is dit niet opgemerkt.
Ik moest meteen naar het ziekenhuis. Daar hebben wij besproken wat er gaat volgen. De artsen zijn van mening dat een operatieve ingreep effectief zal zijn omdat ik nog jong ben. Het is wel mogelijk om het te laten helen zonder ingreep, maar een ingreep zal de genezing doen versnellen. Op advies van de artsen heb ik ingestemd. Er zijn twee platen geplaatst, in de buurt van mijn knie. Indien ik in de toekomst last krijg van de platen, dan worden deze verwijderd. Zo niet dan zal het blijven. Na de operatie ben ik een week in het ziekenhuis verbleven. Na een week ben ik ontslagen.
Nadat ben ik gestart met fysiotherapie ( voor mijn arm en voet/ been). Voor mijn been kwam er fysio thuis en voor mijn arm ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Twee maanden lang heb ik niet gelopen, ik heb gebruik gemaakt van een rolstoel. Dankzij fysio is het steeds beter gegaan maar op den duur heb ik last gekregen van de platen. Ik ben voor controle naar het ziekenhuis gegaan en daar hebben ze gezegd dat indien de klachten blijven aanhouden, de platen worden verwijderd. Na 6-8 maanden zijn de platen operatief verwijderd. Hierna ben ik gewoon doorgegaan met fysio. Nadat de platen zijn verwijderd zijn mijn klachten verminderd. Ik ben extra behandeld voor mijn arm. Ik kon mijn arm niet makkelijk bewegen, ik ben hieraan geopereerd. Na de operatie zijn mijn klachten afgenomen, maar als ik mijn arm forceer veroorzaakt het weer problemen. Na het ongeluk is mijn voet/ been voor 90% hersteld. Mijn arm daarentegen maar voor 50%.
Starten Letselschadezaak
Na het ongeluk hebben we een advocaat geraadpleegd, voor een vergoeding. Er is een dossier geopend en de gegevens zijn verzameld. Ik heb alle relevante documenten/ informatie gegeven die ik heb en de zaak is daarna van start gegaan. De advocaat zei dat deze zaak ongeveer 3-5 jaar zal duren. Er moet gewacht worden op mijn herstel, alvorens het zal starten. Zo nu en dan heb ik gesprekken gevoerd met mijn advocaat, daarna ben ik erachter gekomen dat de advocaat mijn dossier heeft overhandigd aan een andere advocaat. Dit heeft buiten mijn weten om plaatsgevonden. Dat vond ik niet prettig, maar ik kon er vrij weinig aan doen. Hij heeft gezegd dat zij samenwerken. Ik heb eerder een document gegeven aan de advocaat en hij beweert dat hij deze niet heeft. Zelfs de foto’s van het ongeluk die met mijn eigen handen heb overhandigd, zijn niet in het dossier. Een dag later hebben ze het dossier ingezien en zijn ze de foto’s tegengekomen. Op dit moment heb ik gemerkt dat zij niet serieus zijn. Telkens werd er gevraagd om dezelfde documenten. Als voorbeeld de medische gegevens van de huisarts en fysio. Daar tegenover heb ik een factuur gekregen. Ik vertrouwde de boel niet, ik kreeg het idee dat zij mij aan het lijntje houden en dat zij alleen aan hun eigen profijt denken. Het dossier is 5 jaar lang voortgeduurd met wachten en heen en weer gaan.
Overstappen naar Randstad Letselschade & Advies
Na het fietsongeluk van mij zoon ben ik in contact gekomen met Ethem Emre van Randstad Letselschade & Advies. Het dossier van mijn zoon is aangemaakt en in tussentijd is de conversatie tussen Ethem Emre en mij gestart. In een gesprek heb ik verteld over mijn situatie dat heeft plaatsgevonden in 2009. De heer Emre heeft gezegd dat ik te weinig informatie heb gekregen en dat het dossier niet volledig is. De heer Emre heeft gezegd dat het niet normaal is dat een zaak zo lang duurt. Hij heeft gezegd dat een second opinion mogelijk is, daarop heb ik de heer Emre verzocht mijn dossier in behandeling te nemen. Ik heb een kopie van het dossier overhandigd, de heer Emre heeft het dossier ingezien en is van mening dat het dossier te mager is en dat het veel uitgebreider kan. Hij verwachtte dan ook dat het veel meer informatie zou bevatten daarom heb ik besloten om het dossier door de heer Emre te laten behandelen.
Na het dossier te hebben overhandigd heeft alles veel beter en sneller ontwikkeld. Allerbelangrijkste vind ik dat wij dezelfde taal spreken en elkaar hierdoor beter begrijpen. Na een korte tijd hebben we een gesprek gevoerd met de expert en hebben wij een overeenkomst getekend waarna wij het dossier na ongeveer 6/7 maanden hebben gesloten.
Ik ben zeer tevreden over de diensten die de heer Emre levert. Ik heb altijd antwoord op mijn vragen gekregen. Ongetwijfeld raad ik iedereen aan om deze organisatie te benaderen in het geval van een soortgelijke situatie. Tot slot wil ik kwijt dat het vooroordeel dat Turken minder hard werken vergeleken met de Nederlanders, totaal niet klopt. Dit ben ik dankzij de heer Emre te weten gekomen. Zijn visie, zijn manier van handelen en informeren ben ik zeer tevreden over. Als Turk zijnde ben ik trots dat er zulke mensen bestaan en ik zou hebben gewild dat ik hem eerder had leren kennen, dan zou mijn zaak niet zo lang hebben geduurd. Mensen komen pas in contact indien zij te maken krijgen met letselschade, meestal weten zij niet af van het bestaan van een dergelijke organisatie. Het zou beter zijn als mensen geïnformeerd worden over deze organisatie. Zelf heb ik de flyer gezien bij mijn buurman, maar ik twijfelde of ik zou bellen of niet. Had ik maar gebeld, maar het ongeluk van mijn zoon is de aanleiding geweest om deze organisatie te benaderen.
M. Cergel, Utrecht
Mobile Menu
Menu
